اثرات پیش درمانی با هیوسین، آتروپین و دارونما بر ثبات همودینامیک و زمان ریکاوری در بیماران تحت درمان الکتروشوک

چکیده زمینه و هدف: درمان بیماران مبتلا به اختلالات شدید روان­پزشکی به­کمک الکتروشوک و تحت بیهوشی عمومی منجر­به تحریک سیستم عصبی اتونوم و عوارض همودینامیک می­گردد. برخی صاحب­نظران معتقدند جهت به­حداقل رساندن این عوارض به­ویژه برادیکاردی یا آسیستول یکی از روش­ها پیشگیری به­کمک تجویز داروهای آنتی­کولینرژیک قبل از اعمال شوک می­باشد. این مطالعه با هدف  تعیین و مقایسه اثرات پیش درمانی با هیوسین، آتروپین و دارونما در بیماران تحت الکتروشوک بر ثبات همودینامیک، زمان ریکاوری و عوارض الکتروشوک انجام شد. مواد و رو ش­ها: 60 نفر از بیماران کاندید درمان به­روش الکتروشوک  به­طور تصادفی به سه گروه تقسیم و تحت پیش درمانی با آتروپین یا هیوسین یا دارونما قرار گرفتند. روش بیهوشی در هر سه گروه یکسان بود و قبل و بعد از اعمال شوک الکتریکی ضربانات قلبی و فشارخون و بروز آریتمی در فواصل زمانی مشخص ثبت شد. عوارضی چون آژیتاسیون و ترشح بزاق و طول زمان لازم برای ریکاوری در آنها ثبت شد. و سه گروه از نظر این متغیرها مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته­ ها: تاکیکاردی پس از پیش درمانی در گروه­های دریافت کننده هیوسین و آتروپین به­طور معنی­داری از گروه دارونما بالاتر بود. که به­طور خاص گروه هیوسین در دو زمان بعد از پیش درمانی و بلافاصله بعد از شوک نسبت به گروه آتروپین تاکیکاردی بیشتری داشتند. فشارخون شریانی در سه گروه تفاوت معنی­داری نداشت. در هیچ گروهی برادیکاردی شدید یا آسیستول مشاهده نشد. ترشحات بزاقی در دو گروه دریافت کننده هیوسین و آتروپین کمتر از دارونما بود. این دو دارو تاثیر معنی­داری بر بروز آریتمی یا آژیتاسیون یا زمان لازم برای ریکاوری نداشتند. نتیجه­ گیری: تجویز پیش دستانه آنتی­کولینرژیک­ها به­ویژه هیوسین بوتیل بروماید قبل از الکتروشوک ترشحات بزاقی را کاهش داده و تاثیری بر آژیتاسیون و زمان ریکاوری ندارد اما از طرف دیگر تاکی­ کاردی ناشی از اعمال شوک را تشدید می­کند بنابراین استفاده روتین از آنها قبل از اعمال الکتروشوک با هدف جلوگیری از برادیکاردی یا آسیستول احتمالی  توصیه نمی­شود.